11 września został ustanowiony Międzynarodowym Dniem Sprzeciwu Wobec Inwigilacji (ang. Freedom not Fear Day). W rocznicę tragicznych wydarzeń z 2001 roku grupy obywatelskie organizują się, aby protestować przeciwko instrumentalnemu wykorzystywaniu tej tragedii do zwiększenia kontroli nad społeczeństwami, przeciwko polityce strachu i nasilającej się inwigilacji oraz by promować powrót do języka podstawowych praw i wolności.
Mania nadzorowania staje się coraz bardziej powszechna. Rządy i przedsiębiorstwa w coraz większym stopniu rejestrują, monitorują i kontrolują nasze zachowanie. Nieważne, co robimy, do kogo telefonujemy, z kim rozmawiamy, gdzie idziemy, kim są nasi przyjaciele, jakie są nasze zainteresowania i jakich grup jesteśmy członkami – „wielki brat” – rząd i „młodsi bracia” – przedsiębiorstwa wiedzą o tym coraz więcej. Związany z tym procesem zanik prywatności i poufności naraża na niebezpieczeństwo inne prawa podstawowe, takie jak wolność wyznania czy wolność słowa. Podważa też podstawy pracy lekarzy, linii zaufania, prawników i dziennikarzy, która opiera się na poufnych kontaktach. Kolejne plany reformowania sektora bezpieczeństwa w krajach Unii Europejskiej przewidują zintegrowane działania policji, agencji wywiadowczych i wojskowych, co zagraża podziałowi i równowadze władz.
Masowy nadzór, międzynarodowa współpraca agencji wojskowych, wywiadowczych i policji prowadzą do tworzenia nowych granic i budowania nowych murów, a tym samym wznoszenia prawdziwych „Twierdz” w Europie i na innych kontynentach. Nowe granice są skierowane przede wszystkim przeciwko uchodźcom i ludziom o odmiennym pochodzeniu, ale odczuwają je także aktywiści polityczni, ludzie biedni i nieuprzywilejowani czy kibice sportowi.
Ludzie, którzy czują się nieustannie obserwowani i nadzorowani, nie mogą swobodnie i odważnie walczyć o swoje prawa ani o sprawiedliwe zasady w życiu społecznym. Masowy nadzór zagraża, w związku z tym, istocie demokratycznego i otwartego społeczeństwa.
Nadzór, brak zaufania i strach stopniowo przekształcają nas w społeczeństwo bezkrytycznych konsumentów, którzy „nie mają nic do ukrycia” i – łudząc się wizją osiągnięcia bezpieczeństwa absolutnego – gotowi są zrzec się swoich swobód. Nie chcemy żyć w takim społeczeństwie!
Wierzymy, że poszanowanie prywatności stanowi ważny element naszej ludzkiej godności. Wolne i otwarte społeczeństwo nie może istnieć bez zagwarantowania prywatnej przestrzeni i poufnej komunikacji.
Coraz powszechniejsza rejestracja elektroniczna i nadzór całej populacji nie zwiększa obiektywnie naszego bezpieczeństwa, natomiast kosztuje miliony euro i odbiera nam prawo do prywatności. Co więcej, w społeczeństwach zaślepionych strachem ukierunkowane i długotrwałe środki bezpieczeństwa schodzą na boczny tor, podobnie jak rozwiązywanie codziennych problemów, takich jak bezrobocie czy bieda.